Orgazm zdaje się być najbardziej pożądaną częścią każdego stosunku seksualnego, a także samomiłości. Z tego powodu powstała cała masa mitów dotyczących szczytowania, a filmy pornograficzne nie pomagają w propagowaniu realistycznego obrazu. Ma być szybko, efektownie i ładnie. Ale czy na pewno? Czy jako dorośli, aktywnie seksualni ludzie wiemy, czym jest orgazm? Czy potrafimy zadbać o jego osiągnięcie? A przede wszystkim, czy jesteśmy w stanie odróżnić fakty od mitów?

Kiedy i po co warto udać się do seksuologa? Jeśli zadajemy sobie te pytania, prawdopodobnie w naszym życiu pojawiły się pewne perturbacje, które chcemy pokonać. Statystyki jasno pokazują, że coraz więcej osób zaczyna dostrzegać potrzebę profesjonalnego wsparcia w codziennych problemach. Także tych intymnych. Czym zajmuje się seksuologia? Dlaczego jest ona tak istotna? A przede wszystkim, po czym poznać, że możemy potrzebować wizyty w poradni seksuologicznej?

Seks powinien być przyjemnością dla obu stron, jednak wciąż większość kobiet regularnie udaje orgazmy. Część z Nas przynajmniej raz oszukała swojego partnera w tej kwestii. Co ciekawe, często boimy się do tego przyznać nawet przed najbliższymi przyjaciółkami. Prawie 60% Polek udaje szczytowanie, a niemalże 17% nigdy go nie doświadczyła. Co zrobić, aby uwolnić się z tej pułapki? A przede wszystkim, czemu tak bardzo obawiamy się przyznać, że nie osiągnęłyśmy orgazmu?

Dzisiaj bierzemy pod lupę seks w walentynki, choć jak dobrze wiemy, 14 lutego to dzień uwielbiany przez jednych i znienawidzony przez drugich. Niezależnie od tego, jakie mamy podejście, prezentowana w mediach oraz sklepach atmosfera może wywoływać presję do kupowania drogich prezentów oraz… uprawiania seksu. Pojawia się pytanie, czy na pewno spędzamy walentynki tak, jak lubimy? I przede wszystkim — seks w Walentynki to konieczność czy miły dodatek?

Cipka, wagina, pochwa, wulwa, „tam na dole” - to tylko kilka z wielu słów, których używamy do nazywania naszych okolic intymnych. Niestety, większość z Nas ma ogromny problem z wypowiadaniem ich na głos. Jakich słów możemy więc używać, aby z jak największą lekkością podejść do tematu? Jak przełamać barierę stygmy społecznej? A przede wszystkim, skąd wzięła się tabuizacja pewnych słów?

Nowy rok to dla wielu z nas czas intensywnych podsumowań ubiegłego roku i tworzenia list postanowień na ten nadchodzący. Jednak w natłoku myśli i noworocznym pędzie zapominamy o tym, aby podejść do nas samych trochę łagodniej, z miłością. Co zrobić, aby nie oszaleć i wytrwać w naszych założeniach? A przede wszystkim, jakie postanowienia noworoczne mogą rzeczywiście wpłynąć pozytywnie na nasze życie?